Αρχιτεκτονική Φωτογράφιση
Architectural Photography
Οι επαγγελματίες φωτογράφοι αρχιτεκτονικού θέματος, φωτογραφίζουν κτίρια και άλλες κατασκευές με απαραίτητη προυπόθεση την αίσθηση της αισθητικής, αρχιτεκτονικής και ισορροπίας της φόρμας. Οι φωτογραφίες τους προορίζονται συχνά για εμπορικούς σκοπούς, για δημοσίευση στο διαδίκτυο ή σε φυλλάδια ή για τα χαρτοφυλάκια της ομάδας του έργου. Καθώς οι δυνητικοί αγοραστές και πελάτες προσελκύονται συχνά από μια εικόνα, είναι πολύ σημαντικό να διατίθενται ελκυστικές και άρτια επεξεργασμένες οι φωτογραφίες.
Όπως είπε ο φωτογράφος Paul Grundy σε συνέντευξή του στο Designing Buildings, δεν είναι απαραίτητο για έναν επίδοξο αρχιτέκτονα φωτογράφο να σπουδάσει αρχιτεκτονική. Τα πανεπιστήμια και τα κολέγια προσφέρουν μια ποικιλία διαφορετικών μαθημάτων φωτογραφίας, κατά τη διάρκεια των οποίων μπορεί να καταστεί δυνατή η παρακολούθηση μιας εξειδικευμένης ενότητας αυτής. Επαγγελματική εμπειρία μπορεί να αποκτηθεί μέσω της συνεχούς μελέτης και δοκιμής. Σύμφωνα με τον Paul Grundy, «...χρειάζονται 10 χρόνια σκληρής δουλειάς, ανεξάρτητα από το τι τραβάτε, για να γίνεις επαγγελματίας φωτογράφος».
Η αρχιτεκτονική είναι ένα από τα κύρια θέματα φωτογραφίας από τότε που πρωτοεμφανίστηκε η τεχνολογία. Η παλαιότερη σωζόμενη φωτογραφία είναι από στέγες κτιρίων, στο «Θέα από το παράθυρο στο Le Gras» του Nicéphore Niépce που τραβήχτηκε το 1826 ή το 1827.
Τα κτίρια ήταν ιδιαίτερα κατάλληλα για τις πρώιμες φωτογραφικές τεχνικές, οι οποίες απαιτούσαν μεγάλους χρόνους έκθεσης, και έτσι υπήρχαν θέματα που δεν κινούνταν όπως οι άνθωποι που μπορεί να ήταν παρόντες. Εξαιτίας αυτού, οι άνθρωποι δεν φαινόντουσαν στο τελικό αποτέλεσμα. Αυτό έκανε την αρχιτεκτονική φωτογραφία μια από τις πρώτες φωτογραφικές ειδικότητες.
Ωστόσο, οι πρώτες αρχιτεκτονικές φωτογραφίες τραβήχτηκαν κυρίως ως εικόνες αρχείου και είχαν μικρή δημιουργική αξία. Φωτογράφοι όπως ο Frederick Evans στις αρχές του 20ου αιώνα άρχισαν να εξετάζουν πιο περίπλοκες, στυλιζαρισμένες εικόνες, αποτυπώνοντας τον μοναδικό χαρακτήρα των θεμάτων τους.
Μέσα στον 20ο αιώνα, η αρχιτεκτονική φωτογραφία έγινε σιγά-σιγά πιο δημιουργική, μέρος του στυλιστικού ρεπορτάζ της εποχής, εμφανιζόμενη σε περιοδικά τέχνης, αρχιτεκτονικά, lifestyle, φωτογραφικά και αρχιτεκτονικά βιβλία. Έγινε μια βασική μέθοδος για την επικοινωνία των τελευταίων ιδεών σε στυλ, σχεδιασμό και τεχνολογία, που απεικονίζουν κτίρια συχνά φωτογραφημένα από ασυνήθιστες γωνίες.
Σήμερα, το εύρος των χρήσεων της αρχιτεκτονικής φωτογραφίας έχει επεκταθεί, από μεγάλου μεγέθους εικόνες που εκτυπώνονται σε βινύλιο και χρησιμοποιούνται για να περικλείουν εργοτάξια, έως την αυξανόμενη ανάγκη για μικρές ψηφιακές εικόνες που είναι ευανάγνωστες ως μικρογραφίες και μπορούν να κοινοποιηθούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια τάση προς απλές εικόνες που είναι ευέλικτες και μπορούν να παραμείνουν σαφείς και εύκολα κατανοητές σε μια μεγάλη ποικιλία διαφορετικών μεγεθών και μορφών. Η ψηφιακή εποχή έχει επίσης αυξήσει την επικράτηση των οριζόντιων λήψεων αντί για κατακόρυφα, καθώς αυτές μπορούν να είναι πιο κατάλληλες για προβολή στις οθόνες.
Με νέες τεχνολογίες στην φωτογραφία μακράς διαρκείας, αυτές έχουν γίνει πιο δημοφιλείς. Έτσι πέρα των κλασσικών λήψεων αποτύπωσης εσωτερικού - εξωτερικού χώρου ενός κτίσματος, έχουμε και την καταγραφή της προόδου στο εργοτάξιο ή τις διαδικασίες παραγωγής. Υπάρχει επίσης αυξανόμενη ζήτηση για βίντεο σε πλατφόρμες όπως το YouTube. Προηγουμένως δαπανηρές τεχνικές όπως η αεροφωτογραφία έχουν γίνει πιο προσιτές με την εμφάνιση νέων τεχνολογιών όπως τα drones.
Υπάρχουν πολλά που πρέπει να λάβει κανείς υπόψη πριν την ανάθεση της αρχιτεκτονικής φωτογραφίας. Οι φωτογράφοι έχουν διαφορετικό στυλ προσέγγισης και κάδρου του εκάστοτε θέματος και είναι σημαντικό να να υπάρξει ενδελεχή έρευνα από τον ενδιαφερόμενο πριν αποτανθεί στον επαγγελματία. Ενδιαφέρουσες γωνίες και προοπτικές μπορούν να αναδείξουν το τελικό αποτέλεσμα. Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρονταιι γραπτώς τα δικαιώματα χρήσης των λήψεων.
Η εξωτερική αρχιτεκτονική φωτογραφία χρησιμοποιεί το φυσικό φως του περιβάλλοντος χώρου, ενώ η εσωτερική φωτογραφία απαιτεί συχνά την εισαγωγή πρόσθετου φωτισμού, όπως φλας ή συνδοιασμό φλας και φυσικού φωτισμού. Αυτό μπορεί να απαιτεί περισσότερο χρόνο για τις ρυθμίσεις του εξοπλισμού, αλλά τελικά είναι πιο ελεγχόμενο το αποτέλεσμα από αυτό του εξωτερικού χώρου, όπου το φως αλλάζει, οι σκιές κινούνται εξαιτίας του ηλίου, οι άνθρωποι και η κυκλοφορία περνούν και ούτω καθεξής.
Ιστορικά, οι φωτογράφοι είχαν την τάση να αποκλείουν τους ανθρώπους από τις εικόνες τους. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο ότι θεωρήθηκε ότι οι άνθρωποι θα γίνονταν τότε το θέμα, και όχι το κτίριο, και μπορεί να υπάρχουν ζητήματα σχετικά με άδειες ως προς την φωτογράφισή τους. Αυτό έχει αρχίζει να αλλάζει, καθώς όλο και περισσότεροι πελάτες θέλουν να δείχνουν τα κτίριά τους γεμάτα ζωή.